پورت های کامپیوتری بصورت کلی به دو بخش پورت سخت افزاری و پورت نرم افزاری تقسیم می شوند:

پورت های نرم افزاری:

پورت های مجازی توسط  درایورهای نرم افزاری ایجاد می‏ شوند به هر کدام از آنها یک شماره تعلق می گیرد. گفتنی است یک سیستم عامل دارای ۶۵۵۳۶ عدد پورت مجازی میباشد که از شماره ۰ شروع و با شماره ۶۵۵۳۵ به اتمام میرسند. از طریق این پورت های مقصد ها مشخص می شود و در واقع بسته متوجه می شود که در سیستم مقصد باید به کدام قسمت (برنامه) برسد.

بعضی از این پورت ها توسط سازمان IANA برای سرویس خاصی رزرو شدند و سایر پورت ها آزاد هستند. چند نمونه از پورت ها و سرویس های معادل آن ها را در زیر می بینید:

چه زمانی به Port نیاز داریم؟

هر گاه در سطح Application بخواهیم در شبکه ارتباطی برقرار کنیم نیاز به سه آدرس MAC، IP و Port داریم. هم برای مبدا و هم برای مقصد. آدرس MAC که از قبل بر روی کارت های شبکه تنظیم شده است. بنابراین آنچه که نیاز داریم IP و Port خواهد بود. تنظیمات IP می تواند توسط ما به صورت دستی و یا توسط DHCP یا APIPA به صورت اتوماتیک بر روی کارت شبکه انجام شود. اما …

چه کسی Port ها را اختصاص می دهد؟

پاسخ کوتاه: IANA، سیستم عامل، کاربر

یک مرورگر وب مانند Opera را در نظر بگیرید. این Application به این دلیل ایجاد شده تا صفحات وب را برای ما نشان دهد. بنابراین Opera باید درخواست ها را به وب سرور و به پورت 80 آن بفرستد. چرا که پورت 80 برای پروتکل HTTP و درخواست صفحات وب می باشد(اختصاص پورت توسط IANA). پس پورتی که باید به آن Data بفرستد مشخص شد! اما خود Opera از چه پورتی استفاده می کند؟ برنامه Opera وما از یک پورت ثابت استفاده نمی کند و به ازای درخواست های مختلف، نیاز به پورت های مختلفی دارد، بنابراین هرگاه نیاز به پورت جدید برای برقراری ارتباط داشته باشد، به سیستم عامل درخواست می دهد تا یک پورت خالی به او اختصاص دهد. (اختصاص پورت توسط سیستم عامل)!

حالت دیگری هم وجود دارد، و آن این است که شخص کاربر، برای برنامه خود پورت اختصاص دهد. آموزش تغییر پورت پیشفرض ریموت دسکتاپ مثالی است از این مورد (اختصاص پورت توسط کاربر). اما کاربر باید بداند از کدام بازه از پورت ها مجاز است که استفاده کند، چون در صورت انتخاب پورت نادرست ممکن است باعث بروز تداخل و از کار افتادن سرویس شود. مناسب ترین گزینه برای تخصیص پورت توسط کاربر، از پورت 49152 به بعد است که در جدول زیر می بینید.

دسته بندی پورت ها:

پورت نامبر های Well-Known

 پورت نامبر های Well-Known، پورت نامبرهایی است که شناخته شده یا مشهور هستند و برای اپلیکیشن های رایج استفاده می شود، به عنوان مثال پورت نامبر وب برابر با عدد ۸۰ است، رنج این پورت نامبرها از ۱ تا ۱۰۲۳ می باشد.

پورت نامبر های Registered

دسته دوم شامل پورت نامبرهایی است که شرکتها از آنها در اپلیکیشن هایی ​استفاده می کنند که خیلی رایج نیستند. رنج این پورت نامبرها از ۱۰۲۴ تا ۴۹۱۵۱ می باشد.

پورت نامبر های Random

دسته سوم شامل پورت نامبرهایی است که به صورت رندوم به End User یا کاربران اختصاص داده می شوند و هیچگاه برای یک کاربر یکسان نیستند و هر بار اعداد آنها با یکدیگر تفاوت دارند. رنج این پورت نامبرها از عدد ۴۹۱۵۲ تا ۶۵۵۳۵ می باشد.

پورت های سخت افزاری:

پورت‌های Rear Panel در واقع رابط‌هایی هستند که مادربورد را به دستگاه‌های ورودی و خروجی متصل می‌کنند.

به طور کلی این پورت‌ها را در مادربورد‌های مختلف می‌توان در دو گروه مختلف تقسیم‌بندی کرد:

۱ـ مادربوردهایی که از پردازنده‌های گرافیکی آنبورد (onboard) برخوردارند.

پنل پشتی این مادربورد‌ها معمولا به دلیل جاگیر بودن پورت‌های DVI ، D-Sub و HDMI فاقد پورت‌هایی مانند پارالل و سریال هستند. شکل‌های زیر دو مدل مختلف از پورت‌های این مادربوردها را نشان می‌دهند.

۲ـ مادربوردهایی که فاقد پردازنده‌های گرافیکی آنبورد (onboard) هستند.

در این مادربورد‌ها نیز به طور رایج دو چینش مختلف پورت‌ها یافت می‌شود.
در مدل‌های گران‌قیمت که بیشتر مصارف چندرسانه‌ای دارند، معمولا از دو پورت شبکه به همراه تعداد زیادی پورت USB و یک پورت Firewire استفاده می‌شود یا در برخی از مدل‌ها، پورت‌های External SATA و کلیدهای Clear Cmos نیز مشاهده می‌شود.

در مدل‌های قیمت متوسط و قیمت پایین معمولا فقط از یک پورت شبکه استفاده شده و تعداد پورت‌های USB نیز کمتر شده و گاهی از پورت Firewire نیز خبری نیست.

در ادامه مقاله تمامی ‌پورت‌های موجود در پنل پشتی را تا حدودی تشریح کرده و به موارد استفاده هر یک می‌پردازیم.

پورت PS/2

این پورت در سال ۱۹۸۷ توسط کمپانی IBM طراحی و استاندارد شده است. انتقال اطلاعات در این پورت از طریق ۶ پین به صورت سریال و با فرکانس ۱۰ الی ۱۶ کیلوهرتز انجام می‌گیرد.

هر یک از پین‌های موجود در این پورت به منظور زیر طراحی شده‌اند:

۱ـ +DATA: این پین برای انتقال اطلاعات به کار می‌رود
۲ـ بدون اتصال: رزرو شده
۳ـ GND: Ground
۴ـ VCC: ولتاژ تغذیه +۵V که برای تغذیه دستگاه‌ متصل به این کانکتور کاربرد دارد.
۵ـ CLK: سیگنال Clock که نرخ سرعت انتقال اطلاعات بین مادربورد و دستگاه متصل شده را تعیین می‌کند.
۶ـ بدون اتصال: رزرو شده

از این پورت در حال حاضر برای اتصال کیبورد و موس استفاده می‌شود. در مادربوردهای کنونی معمولا دو پورت PS/2 و به صورت استاندارد با دو رنگ ارغوانی و سبز مشاهده می‌شوند. رنگ ارغوانی برای اتصال کیبورد و رنگ سبز برای اتصال موس استفاده می‌شود. البته به دلیل فراگیر شدن موس‌های USB، پورت سبز رنگ در برخی از مادربوردهای جدید مشاهده نمی‌شود. همچنین در برخی مدل‌ها تک پورت PS/2 موجود برای اتصال هر دو دستگاه نام برده بهینه‌سازی شده است که در این حالت با دو رنگ نیمه سبز و نیمه ارغوانی مشاهده می‌شود.

پورت VGA

این پورت از زیرمجموعه پورت‌های خانواده D-sub محسوب می‌شود که در سال ۱۹۸۷ توسط کمپانی IBM طراحی و استاندارد شده است. صرفنظر از کارت‌های گرافیکی، این پورت ۱۵ پین که DE-15 نامیده می‌شود، فقط در مادربورد‌های گرافیک آنبورد (onboard) گنجانده می‌شود.

پورت VGA با نام‌های دیگری چون کانکتور RGB، Mini Sub D15 و Mini D15 نیز معرفی می‌شود.

انتقال اطلاعات آنالوگ RGB که متشکل از سیگنال‌های ۳ رنگ اصلی (قرمز ـ سبز ـ آبی) و سیگنال‌های سنکرون افقی و عمودی است، توسط پروتکل
(DDC2 (Display Data Channel صورت می‌گیرد.
این پورت برای انتقال داده‌های ویدیویی آنالوگ از خروجی کارت گرافیکی به دستگاه‌های بصری نظیر انواع مانیتور‌ها، ویدیو پروژکتور‌ها، انواع مختلف HD TV و … کاربرد دارد.

پورت DVI

پورت Digital Visual Interface) DVI) در سال ۱۹۹۹ توسط گروه سازنده مطرح قطعات سخت‌افزاری  Digital Display Working Group) DDWG) طراحی و استاندارد شده است.
این پورت نیز مانند پورت VGA فقط در مادربوردهای گرافیک آنبورد وجود دارد و برخلاف پورت VGA که آنالوگ است، دیجیتال بوده و به صورت سریال با استفاده از پروتکل پرسرعت Transition Minimized Differential Signaling) TMDS) اطلاعات را از خروجی کارت‌های گرافیک به دستگاه‌های بصری دیجیتال با کیفیت تصویر بالا نظیر مانیتور‌های ال‌‌سی‌دی، ویدیو پروژکتورهای دیجیتال و … ارسال می‌کند.

این پورت دو نوع عمده Single link و Dual link دارد.
بیشترین رزولوشن DVI در حالت Single link معادل ۲٫۷۵ مگاپیسکل است (در حالت استاندارد ۶۰ هرتز) یعنی به صورت کاربردی می‌تواند در رزولوشن ۱۲۰۰ * ۱۹۲۰ و فرکانس ۶۰ هرتز کار کند.
این مقدار در حالت Dual Link دو برابر می‌شود، یعنی حداکثر رزولوشن آن در فرکانس ۶۰ هرتز به ۱۶۰۰ * ۲۵۶۰ می‌رسد.

پورت DVI سه گونه مختلف دارد:
DVI-D= خروجی فقط دیجیتال
DVI-A= خروجی فقط آنالوگ
DVI-I= خروجی هم آنالوگ و هم دیجیتال

همانطور که در شکل بالا مشاهده می‌شود، پین‌های سمت چپ مربوط به خروجی آنالوگ است و به همین در DVI-D حذف شده‌اند.

پورت HDMI

پورت (HDMI (High-Definition Multimedia Interface در سال ۲۰۰۲ توسط چندین کمپانی مطرح هیتاچی، پاناسونیک، سونی، فیلیپس و توشیبا طراحی و استاندارد شده است.

این پورت ۱۹ پین انتقال صدا و تصویر دیجیتال و فشرده نشده را از دستگاه‌های سمعی بصری نظیر Blu-ray Player‌، کنسول بازی‌ مانند PS3 و XBOX 360، کامپیوتر شخصی و … به مانیتور‌های LCD و HD TV‌ با بهترین کیفیت ممکن میسر می‌سازد.

این پورت نیز مانند پورت DVI فقط در مادربورد‌های گرافیک آنبورد یافت می‌شود و همانند پورت DVI با استفاده از پروتکل پرسرعت TMDS اطلاعات را جابجا می‌کند. یکی از تفاوت‌های اصلی HDMI با DVI این است که پورت HDMI صدا را نیز همزمان با تصویر منتقل می‌کند. بیشترین رزولوشن HDMI معادل ۲۱۶۰ * ۴۰۹۶ است.

پورت‌های SPDIF

پورت (SPDIF (Sony Philips Digital Interface توسط کمپانی‌های سونی و فیلپس طراحی و معرفی شده است. صدا به دو فرمت دیجیتال و آنالوگ در خروجی مادربورد‌ها ارایه می‌شود، خروجی دیجیتال صدا به واسطه دو نوع پورت Optical و Coaxial با دستگاه‌های مربوطه در ارتباط است.
همانطور که اشاره شد، پروتکل ارتباطی این پورت دیجیتال است و بنابراین دستگاهی که این کانکتور را به صورت ورودی دارد باید یک چیپ Codec نیز داشته باشد تا این سیگنال را توسط DAC (چیپ تبدیل دیجیتال به آنالوگ) به سیگنال صدای قابل تقویت توسط آمپلی‌فایر‌های مرسوم تبدیل کند

مزیت اصلی این پورت‌ها در این است که سیگنال صدای دیجیتال را قبل از ورود به چیپ Codec موجود در مادربورد، در اختیار کاربر قرار می‌دهد تا کاربرانی که سیستم‌های فوق حرفه‌ای صدا دارند از نهایت کیفیت پخش صدا لذت ببرند. سیستم‌های‌ حرفه‌ای صدای دیجیتال مانند انواع سینمای خانگی و اسپیکرهای Dolby Pro Logic و … از این کانکتور برخوردارند.

پورت USB

پورت USB در سال ۱۹۹۶ توسط چندین کمپانی مطرح سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مانند اینتل، مایکروسافت، آی‌بی‌ام و … طراحی و استاندارد شد. USB در حال حاضر پرکاربردترین پورت در کامپیوترهای شخصی است. انواع دستگاه‌های ورودی و خروجی نظیر انواع ماوس، کیبورد، دوربین دیجیتال، حافظه فلش‌، اسکنر‌، پرینتر، ‌هارددیسک اکسترنال و … به واسطه این پورت به کامپیوترهای شخصی متصل می‌شوند.
این پورت ۴ پین دارد که پین‌های کناری ( ۵V+و۵V-) وظیفه تغذیه دستگاه متصل شده به این پورت را بر عهده دارند و دو پین دیگر (D+ و D-) کار انتقال اطلاعات بر عهده دارند.

انتقال اطلاعات در این پورت به شکل سریال انجام می‌گیرد و حداکثر پهنای باند این پورت در نسخه‌های مختلف به شرح زیر است:
USB 1.0 = 1.5 Mbit/s
USB 1.1 = 12 Mbit/s
USB 2.0 = 480 Mbit/s
USB 3.0 = 5000 Mbit/s

پورت LAN

پورت LAN که پورت Ethernet نیز نامیده می‌شود، در سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵ توسط کمپانی Xerox PARC طراحی و استاندارد شده است و در حال حاضر پرمصرف‌ترین پورت اتصال چند کامپیوتر به یکدیگر (شبکه) است.
این پورت از خانواده پورت‌های (8P8C (8 Position 8 Conductor است و انتقال اطلاعات در این پورت به صورت سریال براساس پروتکل IEEE 802.3 انجام می‌گیرد.

در حال حاضر سرعت انتقال اطلاعات در کامپیوترهای شخصی با ۳ سرعت۱۰/۱۰۰/۱۰۰۰ Mbps عرضه می‌شود، به طوری که تقریبا تمامی‌ مادربورد‌های کنونی قابلیت ارایه هر ۳ سرعت را در قالب یک پورت دارند. این پورت تقریبا در تمامی ‌مادربوردهای کنونی یافت می‌شود و در مادربوردهای رده ارزان قیمت و متوسط معمولا یک پورت و در مادربوردهای حرفه‌ای و گران‌قیمت معمولا دو پورت مشاهده می‌شود.
از جمله موارد استفاده این پورت در کامپیوترهای شخصی می‌توان به پلی برای اتصال به شبکه‌های محلی، اتصال انواع مودم‌های ADSL و … اشاره کرد.

پورت FireWire

این پورت که با نام‌های دیگری همچون i.LINK، IEEE 1394 و Lynx نیز شناخته می‌شود، در سال ۱۹۹۵ توسط کمپانی اپل طراحی و توسط چندین کمپانی دیگر نظیر Sony و Texas Instruments استاندارد شده است. در واقع چند اسمی بودن این پورت نیز به همین دلیل است. این پورت در کمپانی اپل با نام Firewire، در کمپانی Sony با نام i.LINK، در کمپانی Texas Instruments با نام Lynx و در اغلب مادربوردهای کنونی با نام IEEE 1394 شناخته می‌شود. انتقال اطلاعات در این پورت به صورت سریال و به واسطه پروتکل (ISOC (ISOCHRONOUS انجام می‌گیرد. این پورت از نظر ظاهری با دو استاندارد ۶ مسیره و ۴ مسیره طراحی شده و هر دو پورت با یکدیگر کاملا سازگارند.

پورت فایروایر در مادربوردهای کنونی از لحاظ سرعت تبادل اطلاعات در دو کلاس (IEEE 1394b (800Mbps و (IEEE 1394a (400Mbps طبقه‌بندی می‌شود. پورت نام برده معمولا در مادربوردهای رده پایین قیمت تعبیه نمی‌شود و معمولا در مادربوردهای رده متوسط به بالا دیده می‌شود. از جمله دستگاه‌هایی که به این پورت متصل می‌شوند، می‌توان به انواع HD TV، دوربین‌های عکاسی و فیلمبرداری دیجیتال، برخی مودم‌ها،‌ هارد دیسک‌های قابل حمل، برخی اسکنرها و پرینتر‌های حرفه‌ای و … اشاره کرد.

پورت Parallel

این پورت ۲۵ پین که به نام‌های دیگری مانند LPT، DB-25 و Printer Port نیز شناخته می‌شود، از خانواده پورت‌های D-sub است و در سال ۱۹۷۰ توسط کمپانی Centronics Data Computer طراحی و استاندارد شده است.
انتقال اطلاعات در این پورت به صورت موازی و براساس استاندارد IEEE 1284 انجام می‌شود. همانطور که می‌دانید در گذشته از این پورت بیشتر برای پرینتر استفاده می‌شد و به همین دلیل به آن پورت پرینتر نیز می‌گویند. این پورت در حال حاضر مصارف صنعتی عدیده‌ای دارد، برای مثال برخی از دستگاه‌های PLC، قسمت مانیتورینگ انواع دستگاه‌های کنترل صنعتی و هشدار دهنده‌ها و انواع میکروکنترلرها از این پورت برای اتصال به کامپیوتر استفاده می‌کنند.

لازم به ذکر است پورت USB به تدریج جای این پورت را گرفته و در حال حاضر درصد زیادی از مادربوردهای کنونی این پورت بزرگ و جاگیر را از پنل پشتی حذف کرده و به تعداد پورت‌های USB افزوده‌اند.

پورت COM

این پورت ۹ پین، در سال ۱۹۶۹ توسط چندین کمپانی آمریکایی
CEA، ECA، GEIA، JEDEC و TIA طراحی و استاندارد شده است. این پورت به نام DE-9 نیز معروف است و جزو خانواده D-sub محسوب می‌شود.

انتقال اطلاعات در این پورت به صورت سریال و براساس استاندارد RS-232 صورت می‌گیرد.
در حال حاضر این پورت نیز مانند پورت پارالل در بسیاری از مادربوردها تعبیه نمی‌شود و پورت USB جایگزین آن شده است. از جمله دستگاه‌هایی که به این پورت متصل می‌شوند، می‌توان به برخی مودم‌های اکسترنال قدیمی، پرینتر‌، موس‌ و … اشاره کرد و از مصارف صنعتی آن می‌توان به انواع پروگرم‌های میکروکنترلر و EEPROM و همچنین پلی برای برقراری ارتباط انواع دستگاه‌های کنترل صنعتی و هشدار دهنده‌ نام برد.

پورت External SATA

این پورت که گاهی e-SATA نیز نامیده می‌شود، در واقع نمونه تکامل یافته پورت SATA است که در سال ۲۰۰۴ با اعمال اصلاحاتی در مشخصات و شرایط الکتریکی کابل و کانکتور توسط سازمان بین‌ المللی Serial ATA International Organization) SATA-IO) که متشکل از چندین کمپانی مطرح سازنده سخت‌افزار نظیر هیتاچی، اینتل، دل، سی‌گیت و وسترن‌ دیجیتال است، طراحی و استاندارد شده است. از جمله تغییرات محوری که برای استانداردسازی e-SATA انجام شده، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.

• تغییر محدوده حداقل پتانسیل الکتریکی ارسال اطلاعات از دامنه ۴۰۰-۶۰۰ mv به دامنه ۵۰۰-۶۰۰ mv
• تغییر محدوده حداقل پتانسیل الکتریکی دریافت اطلاعات از دامنه ۳۲۵-۶۰۰ mv به دامنه ۲۴۰-۶۰۰mv
• تغییر حداکثر طول کابل از ۱ متر به ۲ متر
• تغییرات بنیادی در نوع پوشش حفاظتی به کار رفته در کانکتور و پورت e-SATA برای حداکثر کاهش نویز

از جمله ویژگی‌های متمایز این پورت می‌توان به خصیصه Hotplug اشاره کرد که طی آن بدون نیاز به خاموش کردن سیستم می‌توان دستگاه‌های متصل به این پورت را جدا کرده یا تعویض نمایید. انتقال اطلاعات در این پورت ۸ پین به صورت سریال انجام می‌گیرد و حداکثر سرعت انتقال اطلاعات در این پورت به ۳۰۰ MB/s می‌رسد.
از جمله دستگاه‌هایی که به این پورت متصل می‌شوند، می‌توان به انواع دستگاه‌های ذخیره‌ساز مانند ‌هارددیسک پرتابل، درایوهای نوری و … اشاره کرد.

پورت Audio

همانطور که در ابتدای مقاله اشاره شد، صدا با دو فرمت دیجیتال و آنالوگ در خروجی مادربورد‌ها ارایه می‌شود. فرمت آنالوگ از طریق کانکتور‌های Audio I/O در دو مدل ۷٫۱ کاناله (۶ کانکتور) و ۵٫۱ کاناله (۳ کانکتور) عرضه می‌شود. در واقع با توجه به مدل چیپ Audio Codec که در مادربورد تعبیه شده، این دو نوع کانکتور در پنل پشتی مادربورد تعبیه می‌شوند. این کانکتورها اصطلاحا Audio jacks نامیده می‌شوند و استاندارد سایز فیش رابطی که به این کانکتورهای متصل می‌شود ۳٫۵mm TRS است.

همانطور که در تصویر می‌بینید، این پورت‌ها با رنگ‌های مختلف از یکدیگر متمایز می‌شوند. این رنگ‌بندی در سال ۱۹۹۹ توسط دو کمپانی اینتل و مایکروسافت براساس استاندارد PC99 وضع شده است. لازم به ذکر است که این کانکتورها اصطلاحا قابل برنامه‌ریزی هستند و در وضعیت‌های مختلف عملکرد متفاوتی از خود نشان می‌دهند.

پهنای ISP :در واقع پهنای باند بیانگر این می باشد که به طور هم زمان چند بیت می‌تواند از کنار هم رد شوند. برای ارتباطات شبکه ای پهنای باند به حداکثر میزان انتقال اطلاعات که می تواند در لحظه بر روی رسانه ارتباطی منتقل شود اشاره می کند. این نوع پهنای باند با واحد بیت در ثانیه که به اختصار bps گفته می شود، اندازه گیری می شود.

پهناي باند يا Bandwidth، پهناي ارتباطي است که داده ها از طريق آن و از فضاي وب شما انتقال مي‌يابند. البته اين مساله رابطه مستقيمي با تعداد بازديد سايت شما ندارد. يک بازديد از صفحه 100 کيلوبايتي به همان مقدار پهناي باند مصرف مي‌کند که 100 بازديد از يک صفحه يک کيلوبايتي مصرف خواهد کرد. پس هنگام انتخاب يک ميزبان براي سايت خود همواره به اين نکته و پهناي باندي که لازم داريد، توجه داشته باشيد.

در واقع براي يک پهناي باند ثابت مي‌تواند تعداد بازديدهاي متفاوتي وجود داشته باشد که با دانلود فايلهاي آن سايت در هر بار بازديد نسبت مستقيم دارد. بدين ترتيب که يک بار دانلود براي صفحه‌اي با حجم زياد، تعداد بازديد کمتري را براي يک پهناي باند ثابت به دنبال خواهد داشت.

انواع روش های انتقال پهنای باند اختصاصی :

ارتباطات رادیویی:

راه‌اندازی یک سرویس رادیو ای بی‌سیم، در جهت ارائه‌ی سرویس پهنای باند اختصاصی رایج‌ترین و کارآمدترین راه‌حل موجود است. در این حالت در محل دریافت سرویس تجهیزاتی شامل یک رادیو برای دریافت و ارسال دیتا و یک آنتن برای تقویت امواج قرار داده می‌شود و از سمت یکی از سایت‌های شرکت ارائه‌دهنده‌ی سرویس ارتباط point to multipoint یا  point to point بدون سیم برقرار خواهد شد.

ارتباطات زمینی Leased Lines:

Lease Lines یا خطوط اجاره‌ای خط تلفن دائمی است که بین دو نقطه از سرویس‌های مخابراتی در اختیار مشترکین قرار می‌گیرد. معمولاً استفاده از Lease Line ها برای شرکت‌ها و سازمان‌هایی که دارای شعباتی در نقاط مختلف جغرافیایی هستند توصیه می‌شود.

فیبر نوری:

فيبر نوري يكي از روش‌های انتقال داده با سرعت بالا است. فیبر نوری رشته‌ای از تارهای شیشه‌ای بوده که برای انتقال اطلاعات در مسافت‌های طولانی استفاده می‌شود. FTTX نوعی ارتباط مبتنی بر فیبر نوری است که در آن یک فیبر نوری از طریق شبکه‌ی توزیع نوری از دفتر مرکزی به محل مشترک کشیده می‌شود.

بستر ارتباطات ماهواره‌ای:

ارتباطات ماهواره‌ای، یکی از روش‌های کارآمد ارتباطی برای ایجاد شبکه‌های خصوصی انتقال داده و دسترسی به شبکه اینترنت است. اینترنت ماهواره‌ای در مواردی پیشنهاد می‌شود که دیگر روش‌های ارتباطی دشوار یا غیرممکن باشد.

DNS یک پایگاه داده سلسله مراتبی است که دارای اختیارات مجاز است. بخشی از "مجوز منتخب" بدان معنی است که شما مسئول ارائه راه برای کاربران اینترنت برای جستجوی یک آدرس IP مرتبط با دامنه سازمان خود هستید. بسیاری از سازمان ها اجازه می دهند که ISP خود را برای  DNS مدیریت کنند، اما این بهترین پیشنهاد است. یک اشتباه پیکربندی یا شکست در ISP شما می تواند شرکت شما را برای حداقل یک قسمت از اینترنت به صورت آفلاین نمایش دهد. یک مسئله ی باعث می شود که شما کنترل اطلاعات دامنه خود را از دست بدهید. و، مگر اینکه شما بزرگترین مشتری ISP شما هستید، باید همزمان با هرکسی که منتظر تغییر در یکی از سوابق DNS خود هستید، صبر کنید.

DNS کلیدی برای وجود شما در اینترنت را حفظ می کند، به همین دلیل است که شما می خواهید DNS خود را برای دامنه خود کنترل کنید. DNS حتی بیشتر از آن است. DNS یک مکانیزم ضد فیشینگ است، به سازمان شما کمک می کند تا هرمه ایمیل را رد کند و این یک مکانیزم حفظ حریم خصوصی است که کمک می کند تا توپولوژی شبکه خود را پنهان کنید.

dns یعنی چه؟

در پاسخ به dns چیست ؟ یا DNS مخفف چیست ؟ بایستی گفت dns مخفف کلمات Domain Name System می باشد.نام دامین اسمی یکتا است که به وب سایت اشاره می کند.اما در پاسخ تعریف dns در شبکه چیست بایستی گفت سیستمی است که این اتصال را برقرار می نماید. زمانی که شما وب سایتی را ایجاد می کنید برای ثبت دامنه آن باید نامی را مشخص کنید که به سایت شما اشاره کنید.

در بیشتر حالات این تنظیمات توسط کنترل پنل هاست و ثبت کننده نام دامین انجام می شود.حال که با مفهوم dns سایت چیست آشنا شدید در امتداد مقاله به بررسی dns sever خواهیم پرداخت.

dns server چیست؟

جهت اینکه یک دامنه بتواند به وب سایت اشاره نماید در قدم اول بایستی در DNS Server اضافه شود.اما dns server چیست، DNS سرور یک دیتابیس بزرگ است که شامل مجوعه ای از دامین ها و IP  های مرتبط می باشد. به عنوان مثال اگر دامین google.com باشد سایت به IP با آدرس DNS  ۶۴.۲۳۳.۱۶۷.۹۹ resolve می شود.

DNS سرور های زیادی در شرکت های هاستینگ و سازمانها وجود دارد. این دی ان اس سرورها  با یکدیگر در ارتباط هستند. بنابراین تنها کافی است شرکت هاستینگ شما نام دامنه شما را در DNS سرور اضافه نماید تا تدریجا (در حدود ۴۸ ساعت) با سایر دی ان اس ها در سراسرجهان هماهنگ شود، حال که با مفاهیم دی ان اس چیست؟ آشنا شدید در ادامه ی مقاله به بررسی جزییات آن می پردازیم.

چگونه مرورگر وب سایت درست را پیدا می کند؟

زمانی که نام در سایت در address bar مرورگر تایپ می شود چندین چیز مختلف اتفاق می افتد تا سایت صحیح یافت و نمایش داده شود. ابتدا نام domain به آدرس IP سایت ترجمه می شود. این کار به یافتن وب سایت درست کمک می کند. با پیدا شدن سایت فایل صفحه ی وب لود شده و سایت نمایش داده خواهد شد.

با تایپ URL در address bar مرورگر مراحل زیر انجام می شوند:

ابتدا مرورگر cache خود را چک می نماید تا IP متناسب با ادرس تایپ شده را بیاید در صورتی که این IP وجود داشته باشد آن را  resolve کرده و سایت را نمایش می دهد.

درصورتیکه نام دامین resolve نشود مرورگر فایل های هاست و رکورهای دی ان اس را چک می کند.

اگر رکوردی در فایل هاست نباشد مرورگر به دنبال DNS سرور پیش فرض  می رود و درصورتیکه مدخلی برای نام دامین وجود داشته باشد سایت مربوطه را نمایش می دهد.

 حال اگر DNS server رکوردی برای دامین نداشته باشد مرورگر به دنبال  سرور در سایر نقاط دنیا می گردد و این کار از طریق ساختار سلسله مراتبی انجام می شود.

قابلیت های IP / MPLS با کارایی بالا و همچنین خدمات IP شخصی را در لبه شبکه، بهبود عملکرد عملیاتی و به حداکثر رساندن بازده سرمایه گذاری شبکه با روتر سیسکو 7600 سری.

سیسکو 7600 سری اولین  لپ تاپ این شرکت است که یک سوئیچ Ethernet یکپارچه با تراکم بالا، مسیر IP / MPLS حامل کلاس و اینترفیس 10 گیگابیتی را ارائه می دهد، به شرکت ها کمک می کند و به ارائه دهندگان خدمات به مشتریان و کسب و کار امکان می دهد خدمات بیش از یک شبکه اترنت حامل همگرا.

ویژگی های مهم:

• عملکرد بالا با حداکثر 720 گیگابیت در ثانیه در یک شاسی و یا ظرفیت 40 گیگابایت در هر اسلات
• انتخاب فاکتورهای فرم برای ساخته شدن در دسترس بودن بالا
• طراحی سیسکو I-Flex: نمونه کارها از آداپتورهای پورت مشترک (SPAs) و پردازنده های رابط کاربری SPA (SIP) که کنترل صدا، ویدئو و تجربه های داده
• مجموعه ای از قابلیت های سخت افزاری و نرم افزاری قابل مقیاس بندی و قابل گسترش برای فعال کردن سرویس های هوشمند اترنت حامل
• یکپارچه کنترل تماس ورود به تماس با ویدئو با کیفیت بصری از تجربه برای هر دو پخش و ویدئو در تقاضا (VoD)
• Gateway خدمات هوشمند، ارائه مشترك و مقابله با آگاهی از برنامه با قابلیت های هویت چند بعدی و کنترل های ی
• یکپارچه کنترل مرزی جلسه با کیفیت تجربه در هر دو پروتکل آغاز شده جلسه (SIP) و برنامه های غیر SIP

برنامه های کاربردی:

• اترنت حامل: تقسیم خدمات مصرفی و تجاری
• لبه سرویس اترنت: خدمات IP شخصی
• شبکه شبکه مشبک و همگرایی خدمات تحرک
• IP / MPLS مسیریابی لبه ارائه دهنده
• ادغام WAN شرکتی
• مرکزی مسیریابی مرکزی

DSL (خط مشترک تلفن دیجیتالVery-high-bitrate Digital Subscriber Line) اصطلاح عمومی برای خدماتی است که از طریق یک مودم دیجیتال و یک خط تلفن مسی به اینترنت متصل می شوند. زیبایی DSL این است که یکی وجود دارد اتصال اینترنت فوق سریع است، حتی اگر شما تماس بگیرید. تنها یک مشکل این است که شما باید نزدیک به مرکز تلفن برای داشتن این اینترنت سریع داشته باشید. اگر از تبادل تلفنی دورتر هستید، اتصال اینترنتی کمتری دارید.

انواع DSL

انواع مختلفی از DSL وجود دارد. SDSL، VDSL و ADSL وجود دارد. این دومین نشان دهنده نام مشترک دیجیتال نامتقارن است. این نوع اتصال به این معنی است که سرعت آپلود و دانلود همیشه یکسان نیست. سرعت ممکن است از زمان به زمان تغییر کند.

خط مشترک دیجیتال با ضریب بیت بالا یا VDSL / VHDSL یک نسخه بهبود یافته ADSL (خط مشترک مشترک دیجیتال نامتقارن) است. این یکی از تکنیک هایی است که ما می توانیم برای اتصال به اینترنت استفاده کنیم. آنها به شیوه ای متفاوت اجرا می شوند. بنابراین، شما نمی توانید از یک تکنیک برای تکنیک دیگر استفاده کنید. تفاوت اصلی بین دو تکنولوژی سرعت است. با ADSL میتوانید حداکثر سرعت دانلود 8mbps و 1mbps را به عنوان سرعت آپلود به دست آورید. VDSL می تواند به سرعت برای 52mbps بارگیری و 16mbps برای آپلود.

با توجه به سرعت بسیار بالا پشتیبانی شده توسط VDSL، آن را به عنوان فن آوری آینده خوب برای استفاده از برنامه های کاربردی که نیاز به پهنای باند بالا است. فکر می کنم از HDTV، که توسط ADSL پشتیبانی نمی شود.

یکی از تفاوت ADSL با VDSL این است که اولی از خطوط تلفن ثابت شهری برای انتقال اطلاعات استفاده می‌کند در حالی که VDSL بر بسترهای کابل است و نیاز به کابل‌کشی و نصب کابل شبکه جداگانه از مرکز مخابرات تا دم در خانه شما دارد.

مودم ADSL با مودم VDSL متفاوت است و روی VDSL می‌توان سرویس‌های ارزش‌افزوده‌‌ای مانند خطوط تلفن SIP (تلفن بر بستر اینترنت)، ویدیو کنفرانس، IP-TV و غیره نیز عرضه کرد.

بنابراین؛ اگر یک اینترنت پر سرعت نسبت به ADSL روی بسترهای کابلی می‌خواهید؛ بهتر است به سراغ اینترنت VDSL بروید. در اینترنت VDSL نیازی نیست که شما کار خاصی بکنید و شرکت مخابرات وظیفه کابل‌کشی‌ها را برعهده دارد. کاربر فقط باید یک خط تلفن ثابت و یک مودم VDSL خریداری کند.

اینترنت پروتکل نسخه‌ی ۴ یا IPv4 چیست؟

IPv4 یا اینترنت پروتکل نسخه‌ی ۴ را باید چهارمین نسخه از پروتکل اینترنت خواند که از آن برای شناسایی گجت‌ها روی شبکه‌ی اینترنت استفاده می‌شود. اینترنت پروتکل طراحی شده است تا از آن برای ایجاد ارتباط بین سیستم‌های متصل به هم برای ارسال بسته‌ها تحت شبکه‌ی ارتباطی استفاده شود.

اینترنت پروتکل نسخه‌ی ۴ را باید پرمصرف‌ترین پروتکل اینترنتی خواند که از آن برای ارتباط گجت‌ها با یکدیگر و همچنین شبکه‌ی جهانی اینترنت استفاده می‌شود. IPv4 از آدرس‌دهی ۳۲ بیتی بهره می‌برد که با استفاده از آن می‌توان ۲ به توان ۳۲ آدرس اینترنتی را (بیش از چهار میلیارد) آدرس‌دهی کرد. با توجه به گسترش اینترنت و افزایش تعداد گجت‌هایی که به اینترنت متصل می‌شوند، پیش‌بینی می‌شود تعداد آدرس‌های مبتنی بر نسخه‌ی چهار در آینده‌ی نزدیک تمام شود، چراکه هرروز شاهد افزایش گجت‌هایی نظیر گوشی‌های هوشمند، رایانه‌ها، تبلت‌ها، گجت‌های مبتنی بر اینترنت اشیا و کنسول‌های بازی با قابلیت اتصال به اینترنت هستیم.

محققان شبکه اینترنت پروتکل نسخه‌ی ۶ را به همین علت و برای پوشش نیاز به آدرس‌های بیشتر معرفی کرده‌اند.

اینترنت پروتکل نسخه‌ی ۶ یا IPv6 چیست؟

اینترنت پروتکل نسخه‌ی ۶ که اینترنت پروتکل نسل بعدی (Internet Protocol next generation) نیز خوانده می‌شود، جدیدترین پروتکل اینترنت برای اختصاص آدرس آی پی است. این پروتکل جدید برای جایگزینی با IPv4 معرفی شده است.

هرچند IPv6 برای جایگزین شدن با IPv4 طراحی شده است، اما فعلا و تا زمان مقتضی شاهد استفاده از هر دو پروتکل به‌صورت هم‌زمان خواهیم بود تا اینکه نهایتا IPv6 به‌صورت کامل جای این پروتکل را بگیرد. IPv6 به این علت طراحی شده است تا علاوه بر داشتن آدرس‌های بیشتر برای اتصال گجت‌های بیشتر در مقایسه با IPv4، ظرفیت انتقال اطلاعات در شبکه اینترنت یا همان ترافیک را افزایش دهد.

تفاوت بین IPv4 و IPv6 چیست؟

IP یک آدرس دودویی است اما برای درک بهتر از سوی کاربران به‌صورت اعداد ده‌دهی در قالب یک رشته نمایش داده می‌شود. برای مثال یک آدرس اینترنتی مبتنی بر IPv4 به‌صورت چهار دسته عدد سه‌تایی نوشته می‌شود که توسط یک نقطه از هم جدا می‌شوند. هر یک از چهار دسته عدد سه‌تایی می‌تواند مقادیر صفر تا ۲۵۵ داشته باشد. برای مثال ۱.۱۶۰.۱۰.۲۴۰ یک آدرس اینترنتی مبتنی بر IPv4 است.

IPv6 یک آدرس اینترنتی ۱۲۸ بیتی است که به‌صورت هگزادسیمال (دستگاه اعداد مبنای ۱۶) نوشته می‌شود و  اجزای آن با استفاده از کالِن از هم منفک می‌شوند. در دستگاه هگزادسیمال، علاوه بر اعداد ۰ تا ۹، اعداد ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۳، ۱۴ و ۱۵ با حروف A تا F نمایش داده می‌شوند. برای مثال 3ffe:1900:4545:3:200:f8ff:fe21:67cf یک آدرس اینترنتی مبتنی بر IPv6 است.